In gesprek met mijn oma:

Mijn oma is nu 78 jaar en heeft een Surinaamse achtergrond. We noemen haar oma BB. BB staat voor Blackberry, zij en haar telefoon zijn namelijk onafscheidelijk, helemaal van deze tijd dus. Ze staat midden in het leven, geniet, reist regelmatig, veel sociale contacten, houdt van lekker eten en heeft altijd het hoogste woord. Ze kan het aan om op momenten dat ik mijn eigen huis uit vlucht voor voetbal, stinkende sigaren en whisky toch gezellig mee te genieten met de man des huizes en zijn vrienden. Diep respect.

Vanmiddag heb ik haar aan de telefoon en opeens uit het niets zegt ze: “ik ben eenzaam en wil zo snel mogelijk in Suriname of in Los Angeles bij mijn jongste dochter gaan wonen”.

Op een gemiddelde dag in Nederland. Veel regen en ver onder de 20 graden begrijp ik dat volkomen.

Als ik aan mijn eigen ervaringen denk betreft Suriname voel ik een relaxtheid die niet te omschrijven is. Om maar een voorbeeld te stellen, zodra ik in Amsterdam 5 minuten op een taxi moet wachten ga ik asociaal gedrag vertonen, maar in Suriname een half uur wachten is helemaal geen probleem. Het is heerlijk om in LA op familie bezoek ( mijn tante woont daar) te gaan, We genieten van elkaar, het mooie weer en….. heel af toe gaan we ook shoppen…We zijn namelijk van mening dat als je daar kleding koopt die in Nederland duurder is je geld aan het verdienen bent. 

Maar vandaag 30 graden, kan ik het niet meteen loslaten met zo’n makkelijke conclusie.

Na een uurtje toch nog steeds een beetje ontdaan en vooral veel aannames verder besluit ik haar terug te bellen en vraag aan haar: “Maar waarom bent u eenzaam?’

.. Meisje ik ben 78 jaar, en woon in een 5 kamerappartement met allemaal jonge mensen om mij heen. Vorige week waren mijn lucifers op. Toen ben ik vijf gallerijen afgestrompeld op zoek naar vuur. Er was niemand!

De reden dat ze weg wilt uit Nederland is omdat ze zich hier vaker aanpast en de momenten afwacht die wij voor haar vrij maken. In Suriname heeft ze meer het grote familie gevoel, iedereen is je tante en in LA woont ze bij mijn tante, maar heeft ze wel alles voor zich zelf.

Ik realiseer mij dat het eenzaamheidsprobleem dus niet enkel betrekking heeft op sociale contacten, genoeg contact met familie en het doen van leuke activiteiten. Maar een fundamenteler probleem voor mijn oma het gevoel van afhankelijk zijn is. Zelf verwees ze naar Martin Luther King:

I say to you today, my friends, so even though we face the difficulties of today and tomorrow, I still have a dream.